Forum Border Collie

Magic_NNL

Witam,
Dzisiaj mijają dokładnie trzy tygodnie, odkąd Magic pogryzł dotkliwie mojego trzyletniego synka Karola, konieczna była hospitalizacja.
W zaistniałej sytuacji, biorąc pod uwagę to, co się stało i obecne warunki mieszkaniowe, zmuszeni jesteśmy szukać mu nowego domu. To ciężka decyzja, ale nie pozostaje nam nic innego. Praca nad trudnym psim egzemplarzem, jakim jest bez wątpienia Magic, nie jest krótką i łatwą drogą i w czasie tej drogi wiele jeszcze może się wydarzyć (a druga taka sytuacja nie może się powtórzyć).
Pies ma sześć lat, pochodzi z hodowli Never Never Land (ze skojarzenia: Ch.Pl. Yazina's OPIUM i Wildblue LEGACY), jest zdrowy, niewykastrowany (oczywiście ze wskazaniem do zabiegu - pokryjemy jego koszt), zaliczył trzy wystawy, szkolenie. Dostaje suchą karmę - Royal Canin lub Eukanuba. To jednak tylko podstawowe informacje. Najważniejszą sprawą w jego przypadku jest fakt, iż wykazuje agresywne zachowania na tle dominacyjnym w stosunku do innych psów, przede wszystkim samców oraz szczeniąt, suki i psich seniorów toleruje, ale i tu zdarzają się wyjątki. Przyszły właściciel musi więc o tym bezwzględnie pamiętać i mieć świadomość, że należy pracować nad jego zapędami, okiełznać naturę dominanta. Nie może też żadnego dnia zapomnieć, chociażby na chwilę, że Magic pogryzł dziecko - małego, ale w końcu człowieka.
Liczę na to, że poprzez forum znajdzie się taka osoba, odpowiedni opiekun (najlepiej by było, aby znał dobrze rasę), który w przeciwieństwie do mnie nie zawiedzie i stanie na wysokości zadania, stając się w pełni odpowiedzialnym opiekunem dla Magica. Mam bowiem sporo wyrzutów sumienia, wiem, że zawiodłam nie poświęcając mu wystarczająco dużo czasu odkąd na świecie pojawił się Karol i z pewnością miało to (choćby w najmniejszym stopniu) wpływ na to, że zaatakował.
Na koniec wymienię jego pozytywne cechy, zalety. Ma bardzo dobry aport, uwielbia odbijać balonik, piłeczką w domu może bawić się bez końca, natomiast na dworze uznaje tylko i wyłącznie patyki. Kiedy na horyzoncie pojawi się większa piłka - dziecięca lub futbolowa, Magic widzi już tylko ją (co ciekawe, taką większą piłką bawi się również na dworze, ale tylko przez jakiś czas). Uwielbia kobiety, ale mężczyzn też zawsze wylewnie wita. Zna oczywiście podstawowe komendy oraz kilka sztuczek (i na pewno może nauczyć się ich więcej). Toleruje koty (a nawet uznaje ich wyższość nad sobą). Jak już wyżej wspomniałam, Magic nie znosi psów, ale z dorosłymi sukami może bawić się godzinami. W domu jest spokojny, jednak zawsze wykazuje gotowość do zabawy.
W razie jakichkolwiek pytań piszcie na forum lub mailujcie - postaram się jak najszybciej odpowiedzieć, natomiast dzwonić prosiłabym tylko w konkretnym celu. W.R.

P.S: Hodowca wie już o wszystkim, razem podjęłyśmy decyzję o tym, że forum to najlepsze miejsce, poprzez które Magic może znaleźć odpowiedni dom (z tego też względu ogłoszenia nie zamieszczałam w żadnym innym miejscu).

Calineczka

Magic rzucił sie na dziecko tak po prostu czy dziecko w jakiś sposób go do tego sprowokowało ? (np. pociągnęło za ogon) Jak wcześniej (przed tą sytuacja) wyglądały relacje Magica z małym ?

wydaje mi się że takie informacje są dość istotne i mogą pomóc w podjęciu decyzji o adopcji.

monia.magic

Ach te Magic'ki... Kochane to one są ale za to jakie problemowe...

Wielkie wyrazy współczucia.

majangorz

Nie rób sobie wyrzutów stało się i nie masz wyboru tak już musi być. Musieliście podjąć trudną decyzję. Współczujemy

Magic_NNL

Tak, Magic został w pewien sposób sprowokowany - Karolowi stojącemu przed psem zachciało się go wystraszyć; zrobił "łaa" (wcielając się w rolę potworka) i uniósł trochę rączki. Było to spontaniczne i oczywiście w żaden sposób straszne, ale mój bc zareagował na zmienioną intonację, gest oraz kontakt wzrokowy krótkim, ostrzegawczym warknięciem, po którym nastąpił atak. Wcześniej ich relacje były dobre; potrafili bawić się razem piłką (pod kontrolą of course) i co ciekawe w trakcie zabawy Magic był tak pochłonięty tym zajęciem, że wszystko inne nie robiło na nim wtedy wrażenia. Przynosił piłeczkę małemu do nóg, a ostatnio zaczął nawet reagować na to, co Karol do niego wolal. Kiedy synek był młodszy, zdarzało się że nadepnął go na ogon, całkiem niedawno parę razy gonił go po domu na jeździku czy wymyślił sobie, że Magic jest jego konikiem i próbował z tego względu go ujeżdżać. Wiele osób mówi, że pies takie rzeczy zapamiętuje i może się zdarzyć, ze tak jak u nas, nie pozostaną bez echa. Karol jest poza tym bardzo absorbującą i żywiołową jednostką co w tej sprawie nie pozostaje bez znaczenia, mam wrażenie, że przy dziecku o spokojniejszym usposobienu wszystko toczyłoby się inaczej.

lunorka

Myślę że nie masz co panikować, ugryzienie nastąpilo 100% z winy dziecka, pies sie prawdopodobnie przestraszył. Piszę to dlatego, że to oznacza, że przy kontroli psa i nauczeniu dziecka co wolno wobec psa, taka sytuacja ma szanse się nie powtórzyć.
Jeżeli zależy ci na psie, ja bym spróbowała (też mam mała córeczkę).
Zajrzyj sobie tutaj:
http://www.szkoleniepsow.fora.pl/
znajdziesz sposoby na nauczenie psa poprawnych zachowań.

Tośka

Fatalna sytuacja. Przeżyłam coś podobnego i wiem jak to jest - już nigdy nie zaufa się psu, który ugryzł dziecko bez względu na to, czy to dziecko sprowokowało zwierzę.

Natomiast jest jeszcze dość ważna informacja dla przyszłych właścicieli Magica, której nie określiłaś. Ponieważ atak atakowi nierówny nasuwa się pytanie czy pies ugryzł malca tylko raz (wystrzelił do chłopca, ugryzł i odskoczył) czy wielokrotnie (wpadł w amok i trzeba go było od dziecka odgonić)?

Magic_NNL

Niestety to drugie. Całe szczęście, że stałam dosłownie obok i od razu psa odciągnęłam. Zawsze mnie nurtowało czy Magic byłby w stanie kiedykolwiek potraktować w ten sposób istotę inną niż psa i ta sytuacja rozwiała wszelkie wątpliwości. Przed tym zdarzeniem raczej schodzil dziecku z drogi jezeli tylko cos mu nie odpowiadalo. lunorka - tak jak już napisałam, nie jestesmy w stanie zaryzykowac Sad

lunorka

No cóż, twoja decyzja, psa znasz lepiej.
W takim razie powodzenia w szukaniu domu.

Tośka

W takim razie stuprocentowo rozumiem Waszą decyzję. Smutne to i bardzo Wam współczuję.

Pamiętaj o jednym - nie zakorzeniaj w synu lęku przed psami. Wiem, że będziesz drżała przy każdorazowym kontakcie syna z jakimkolwiek psem, ale nie okazuj tego przy dziecku.

marley

Magic nnl bardzo Ci współczuję! Sad

To musi być ogromna tragedia dla całej rodziny. Nie rób sobie wyrzutów! To nie ma już sensu. Rozumiem Twoją decyzję. Całe szczęście, że byłaś blisko w tej strasznej sytuacji. Najlepsze co możesz zrobić to poszukać nowego, odpowiedniego domu dla psa, gdzie pies będzie mieć odpowiednie dla rasy zajęcia!

Jeszcze raz współczuję i powodzenia!

LALUNA

Magic myśle ze powinnas dac psu szanse. To dorosły pies i znajac okolicznosci oddania, spychasz na inny dom borykanie sie z problemem zachowania agresywnego. A w tej sytaucji w nowy dom bedzie miec duzo gorzej bo nie znajac psa, łatwo bedzie popełniac błedy wychowawcze. No i trudno zakłądac ze nowy dom bedzie odizolowany od dzieci i innych sytuacji gdzie pies moze wykazac agresje.
W tej sytuacji powinnas u siebie jeszcze psa wykastrować i dac mu jeszcze 3-4 miesiace na wyciszenie hormonów.
Oraz zorganizować tak życie z psem, aby nie narazac dziecko.
Jezeli zechcesz sie tego podjac moge służyc Ci porada.
Mielismy u siebie podobny przypadek, tylko ze bardziej powazny. Samiec golden, który gryzł w podonych okolicznosciach i były to poważne ataki. Gdzie jeden skończył sie na szwach u jeden z córek pana.
W tej chwili mineło juz 3 lata i pies dalej przebywa w domu i jest spokój.

Berek

lunorka

Od pewnego wieku, ja myślę że tak od 1,5 roku dziecku można wyjasnić że piesek to nie zabawka, że pewne zachowania sa dla psa nie miłe i że może ugryźć.
Tyle tylko że trzeba pilnować bo i dziecko i pies będą sprawdzać co wolno i czy tym razem na pewno nie wolno.
Ja uważam że Magic powinien dostac szansę, ale oczywiście liczy się przede wszystkim zdanie Magic_NNL.
No i napewno to zajmuje dużo czasu i dużo pracy nad psem, a na to trzeba mieć czas.

Tośka

Dzieci to są dzieci i nie zawsze robią to, czego można się po nich spodziewać - np. wypadek z synkiem Weroniki. Bynajmniej dziecko nie traktowało psa jak zabawkę, po prostu zachowało się... jak dziecko.

Powtarzam - bardzo łatwo jest gdybać teoretycznie na forum, dając "rady". Dużo trudniej żyje się w przeświadczeniu, że nie wolno ufać własnemu psu i wiecznym strachu o własne dziecko.